عصر جمعه بیست و ششم رمضان؛ 4/6/90 به دعوت ماموستا عبدالکریم آذرین امام جماعت مسجد هجرت از استاد محمود ویسی مراسم با شکوهی به مناسبت شب قدر در دو نوبت جداگانه برای خواهران و برادران در مسجد هجرت پیرانشهر برگزار شد.

استاد ویسی در نوبت اول (مراسم خواهران) بعد از ادای نماز جماعت عصر با کلام گیرا و نافذش، مجلس خواهران را منور گردانید.

دکتر ویسی از مسائل و مشکلات جامعه، بخصوص معضلات مربوط به زنان و خانواده سخن گفت و درباره‌ی کیفیت پوشش اسلامی، لزوم ارج‌نهادن به‌ روابط زن و شوهر و نیز از رواج مد و پوشش نامناسب زنان در مراسم عروسی سخن گفت و بر این نکته‌ تأکید کرد که پوشش نامناسب زنان، ‌سبب جذب جوانان، انحراف اخلاقی آنان و ترویج فتنه در سطح جامعه‌ می‌شود.

وی ضمن اشاره‌ به‌ حدیثی از پیامبر (ص) که‌ می‌فرماید: «صِنْفَانِ مِنْ أَهْلِ النَّارِ لَمْ أَرَهُمَا: قَوْمٌ مَعَهُمْ سِيَاطٌ كَأَذْنَابِ الْبَقَرِ يَضْرِبُونَ بِهَا النَّاسَ، وَنِسَاءٌ كَاسِيَاتٌ عَارِيَاتٌ مَائِلاَتٌ مُمِيلاَتٌ رُءُوسُهُنَّ كَأَمْثَالِ أَسْنِمَةِ الْبُخْتِ الْمَائِلَةِ، لاَ يَدْخُلْنَ الْجَنَّةَ وَلاَ يَجِدْنَ رِيحَهَا، وَإِنَّ رِيحَهَا لَيُوجَدُ مِنْ كَذَا وَكَذَا». (رَوَاهُ مُسْلِمٌ) تأکید نمود که‌ زنان صالح بایستی لباس ساتر شرعی را با رعایت ضوابط شرعی بپوشند و کاری نکنند که‌ هیچگاه‌ وارد بهشت نشوند و بوی آنرا نیز که‌ از مسیرها و فواصل بسیار دور به‌ مشام آدمی می‌رسد، نشنوند. همان زنانی که‌ لباس پوشیده‌اند اما برهنه‌ هستند و اهل انحراف بوده‌ و با ناز و کرشمه‌ راه‌ می‌روند و موهای سرشان همانند کوهان شتران می‌آرایند. وی همچنین افزود: زنان اهل صلاح، زنانی هستند که‌ زینت‌های خود را از نامحرم پوشیده‌ نگه‌ می‌دارند و هرگز سبب بروز فتنه‌ نشده‌ و مایه‌ی افروختن شراره‌های فساد را فراهم نمی‌نمایند. ‌ 

بعد از سخنان دکتر ویسی، وی در جلسه‌ی پرسش و پاسخ، با حوصله‌ و بردباری خاصی پای صحبت و درد دلهای خواهران ایمانی‌اش نشست و به سؤالات فقهی و دینی خواهران پاسخ داد.

 شایان ذكر است یكی از خواهران در وصف احترام و كرامتی كه دین برای زن به ارمغان آورده قطعه‌ای عرفانی قرائت نمود که‌ چنان شوقی در مجلس پدید آورد كه دیدگان روزه‌داران را خیس اشك شوق نمود. جلسه در فضایی آرام و مملو از معنویت برگزار شد و در پایان هم با سرودن قطعه‌ای عرفانی با صدای عبدالقادر پوراحمدی مراسم به پایان رسید.

***

جمعه‌شب مصادف با شب بیست هفتم از ماه‌ رمضان در مسجد هجرت، نماز عشا و سنت تراویح به‌ امامت دکتر محمود ویسی برگزار شد.

بعد از قرائت قرآن، استاد ویسی درباره‌ی موضوع «عاقبت به‌خیر و فرجام نیکوی انسان» به‌طور نسبتاً مبسوطی با مخاطبان مشتاق سخن گفت.

وی در ابتدا ضمن خواندن اشعاری در وداع با رمضان اشک حسرت از چشمان حضّار جاری شد و بعد در فضای صمیمانه به‌ سخنانش چنین ادامه‌ داد: «باید همیشه دعای انسان این باشد که خداوند او را عاقبت به خیر کند.» سپس از ابلیس صحبت به میان آورد که چگونه عاقبت به شر شد و از صحابی‌ای که با آنکه رشادتها در میدان نبرد نمود اما بعد از آنکه زخمی شد و تحمل درد و رنج زخم را ننمود، خودکشی کرد و سرانجام عاقبت به شرّ شد. 

وی همچنین از صحابی‌ای ثعلبه‌نام یاد نمود و افزود: این صحابی فقیر را حمّامة المسجد (کبوتر مسجد) می‌گفتند. وی از پیامبر (ص) خواست که برای او دعا کند تا خداوند مال زیادی را به او بدهد و عهد کرد که بعد از ثروتمند شدنش به دین خدا کمک کند و بعد از استجابت دعا و ثروتمند شدن، ثعلبه که همیشه نمازها را به جماعت در مسجد می‌خواند کم کم از فضای مسجد دور شد و به علت گلّه‌های زیادی که داشت از مدینه بیرون رفت و حتی نماز جمعه را هم از دست می‌داد. وقتی که پیامبر (ص) مأمورانی را برای گرفتن زکات پیش او فرستاد از دادن زکات امتناع ورزید و گفت بروید بعداً فکری برای پرداختش می‌کنم، اما پیامبر (ص) دیگر زکات را از او قبول نکرد و بعد از فوت پیامبر (ص)، ابوبکر(رض) و عمر(رض) هم زکات مالش را قبول نکردند و گفتند: چگونه زکات مالی که پیامبر آن را قبول نکرد ما آنرا قبول کنیم؟ بعد از درگذشت این دو بزرگوار خود ثعلبه به دوران خلافت عثمان(رض) نرسید و فوت کرد و حساب کار خود را به دنیای دیگر برد و عاقبت به شر شد.

گفتنی است حضّار با بیان سرگذشت این صحابی سخت متأثر شدند و گریستند و ندای استغفار سر می‌دادند، چنان فضای معنویی بر مسجد حاكم گردیده بود كه تا سحر همراه و همراز با استاد به راز و نیاز و گریه و شب‌زنده‌داری و مناجات با خدای رحمان پرداختند.

در این مراسم بعد از خواندن قرآن توسط قاری، دو سرود با مضمون عرفانی از سوی هنرمند عبدالرحمن ابراهیمی اجرا شد.

در این مراسم به‌ علت ازدحام مردم که از اقصی نقاط شهر و حتی از شهرهای همجوار آمده بودند، صحن اصلی مسجد گنجایش حضور تمامی شرکت‌کنندگان را نداشت و برخی از آنان در بیرون از مسجد، به سخنان استاد گوش جان می‌سپردند. 

در حاشیه‌ی نشستها: 

• پایان مراسم (ویژه‌ی برادران) جالب و دیدنی بود به طوری که با آنکه مراسم به پایان رسیده بود، ولی مردم مسجد را ترک نمی‌کردند و تا مدتها روبوسی و خوشآمدگویی همچنان ادامه داشت.

• از نکات جالب توجه مراسم ویژه‌ی خواهران این بود که برای نخستین بار در پیرانشهر چنین مراسمی به‌ صورت رسمی و در صحن علنی مسجد برای و به‌وسیله‌ی خواهران برگزار می‌شد که‌ خوشبختانه‌ با حضور بی‌سابقه‌ی خواهران از تمام سطح شهر روبرو شد. به علت کثرت سؤالات، مراسم بیشتر از حد معمول به‌ درازا کشید. چنین به‌ نظر می‌آمد که‌ این مراسم با رضایت و خرسندی اکثریت قریب به‌ اتفاق خواهران حاضر به پایان رسید.

• نکته‌ای که‌ باید بدان اشاره کنیم این است که‌ در جامعه‌ی ما هنوز هم به نقش، جایگاه و حضور زن در مسجد بی‌توجهی می‌شود و عدم حضور آنان، موجب ایجاد آسیبهای جدی بر شخصیت اجتماعی زن شده است.

• نکته‌ی آخر اینکه مراسم به‌ وسیله‌ی خواهران در کمال نظم و انضباط اداره شد و به پایان رسید و سندی دیگر بر اثبات توانمندیهای خواهران مؤمن و مصلح، در مدیریت، اجرای برنامه‌ها و دعوت به‌ سوی دین خدا افزوده‌ شد.